Biskup Karol Antoni Niedziałkowski (1846 – 1911). Administrator Apostolski Kamieniecko-Podolski (1901 -1911), Biskup ordynariusz Łucko-Żytomierski (1901 – 1925), Biskup pomocniczy Mohylewski (1897 – 1901), Biskup (1897).
Biskup Karol Niedziałkowski urodził się 21 maja 1846 r. w Minkowcach na Wołyniu (rejon dunajowiecki, obwód chmielnicki) w rodzinie ziemiańskiej Rawiczów. Od 1856 r. uczęszczał do powiatowej szkoły szlacheckiej w Łucku, a następnie do gimnazjum męskiego w Kamieńcu Podolskim, które ukończył w 1862 roku. 6 września 1862 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Kamieńcu Podolskim, skąd w 1863 r. został wysłany na studia do Akademii Duchownej w Petersburgu, które ukończył 20 czerwca 1867 r . z tytułem magistra teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 23 stycznia 1869 r. z rąk biskupa łucko-żytomierskiego Kacpra Borowskiego, prawdopodobnie w Katedrze żytomierskiej. To właśnie tutaj pracował jako wikariusz do 1872 roku. Od 1872 r. -sekretarz konsystorza biskupiego (kanclerza kurii biskupiej). Ksiądz Karol pełnił tę funkcję przez dziesięć lat, prowadząc jednocześnie aktywną działalność naukową. W latach 1867-1897 był profesorem śpiewu kościelnego i liturgii, a następnie prawa kanonicznego i państwowego oraz historii Kościoła katolickiego w Seminarium Duchownym w Żytomierzu. W 1884r. został kanonikiem kapituły katedralnej w Żytomierzu i Łucku, a w 1890 r. rektorem Seminarium Duchownego w Żytomierzu. W latach 1897-1901 był rektorem Akademii Duchownej w Petersburgu.
21 lipca 1897 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji mohylewskiej i biskupem tytularnym Samos. Święcenia biskupie przyjął 5 grudnia 1897 r. w kościele św. Katarzyny w Petersburgu. W latach 1899-1901 (po śmierci arcybiskupa Szymona Kozłowskiego) był wikariuszem archidiecezji mohylewskiej. 26 kwietnia 1901 r. został mianowany biskupem łucko-żytomierskim. Jego Intronizacja w katedrze świętych Piotra i Pawła w Łucku oraz w katedrze w Żytomierzu odbyła się odpowiednio 8 i 15 lipca tego samego roku. W Żytomierzu założył muzeum diecezjalne i szkołę organistów. Odmówił przyjęcia stanowiska metropolity mohylewskiego, ale rząd carski nie przyjął jego rezygnacji z diecezji łucko-żytomierskiej.
Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, 31 marca 1910 r. napisał list do kardynała Rafaela Merry del Val, prosząc go o rezygnację ze stanowiska. 15 stycznia 1911 r. przekazał zarządzanie diecezją biskupowi pomocniczemu Longinowi Żarnowieckiemu.
Zmarł 25 marca 1911 r. w Żytomierzu, gdzie został pochowany na cmentarzu katolickim.
