Przedstawiam najwybitniejszych przedstawicieli dworu papieskiego i współpracowników papieża Św. Piusa X.
Dwór papieski
Twórca Sodalitium Pianum
Umberto Benigni
podsekretarz Kongregacji dla nadzwyczajnych spraw
sekretarz Piusa X
Giovanni Battista Bressan
sekretarz stanu
Rafael kard. Merry del Val y Zulueta
Najbliższy współpracownik jako sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej (1903-14)
wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej
Kard.Gaetano de Lai
Odpowiadał za walkę z modernizmem
Kardynałowie
Najbliżsi Papieżowi, którzy byli podporą dla św. Piusa X papieża, w latach 1903 – 1914.
Kardynał z tytułem diakona Sant’Adriano al Foro
José de Calasanz Vives y Tuto
(ur. 15 lutego 1854 w San Andrés de Llevaneras, zm. 7 września 1913 w Monteporzio) – hiszpański duchowny katolicki, kapucyn, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Ukończył Collegio Scholarium Piarum w Mataro. Kształcił się też w kapucyńskim monastyrze w Antigua w Gwatemali, Uniwersytecie Santa Clara w Santa Clara w Kalifornii w USA, kapucyńskim monastyrze w Ekwadorze, a także we Francji. 11 lipca 1869 wstąpił do zakonu kapucynów. Śluby wieczyste ualadia. W 1887 został sekretarzem prokuratora generalnego swego zakonu, a także konsultantem w Świętym Oficjum, w 1889 w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, w 1894 w Kongregacji Soboru Trydenckiego, w 1895 w Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła. Od 1896 był definitorem generalnym kapucynów. W latach 1895-1896 członek kom. ds. badań nad ważnością święceń anglikańskich. W 1899 brał udział w Pierwszym Plenarnym Synodzie Ameryki Łacińskiej w Rzymie, gdzie był honorowym przewodniczącym.
Na konsystorzu z czerwca 1899 kreowany kardynałem z tytułem diakona Sant’Adriano al Foro. Asystował przy śmierci papieża Leona XIII. Uczestniczył w konklawe 1903. Był spowiednikiem nowego papieża Piusa X. 26 października 1908 został prefektem Świętej Kongregacji ds. Zakonów. Nigdy nie przyjął sakry biskupiej. Znany jest jako płodny pisarz. Opublikował ponad 100 tytułów, m.in. teksty teologiczne i biograficzne. Był znany z ortodoksyjnych konserwatywnych poglądów. Miał dość duży udział w redagowaniu Encykliki Pascendi Dominici Gregis. Zmarł dnia 7 września 1913 roku. Pochowany na cmentarzu Campo Verano.
...
mons. Giuseppe Pescini
ur. Wenecja, 6 czerwca 1875 – zm. Rzym, 9 lutego 1950
W 1888r., podczas obchodów 300 lecia śmierci św. Alojzego Gonzagi w Wenecji spotkał się z Kardynałem Sarto, który dwa lata później chciał go w Patriarchacie jako członka dworu. Dnia 12 sierpnia 1903 r. został wezwany do Rzymu przez Piusa X, aby asystować X. Bressan-owi jako sekretarz. Karierę kościelną zakończył jako kanonik Santa Maria Maggiore -od grudnia 1914 r. Umarł w pensjonacie Św. Karola, po długich cierpieniach, „wysoko ceniony za cnoty i zapał kapłański” po tym jak żył „w bliskości wielkiego papieża, który powierzał mu delikatne zadania ».
