Accogliamo Colla Più Viva Compiacenza (1907)

Przemówienie, wygłoszone przez Św. Piusa X do nowo mianowanych kardynałów 17 kwietnia 1907 r. przeciwko religijnemu neoreformizmowi

|…|

I niestety, buntowniczymi są ci, którzy wyznają i rozpowszechniają pod subtelnymi pozorami monstrualne błędy dotyczące ewolucji dogmatów, powrotu do czystej Ewangelii — to znaczy, ogołoceni, jak mówią, z wyjaśnień teologicznych, z definicje soborów, od maksym ascetyzmu – i emancypacji od Kościoła, ale w nowy sposób, bez buntu, by nie dać się odciąć, ale też i bez podporządkowania się, by nie naruszać własnych przekonań; i wreszcie o przystosowaniu się do czasów we wszystkim, w mowie, piśmie iw głoszeniu miłości bez wiary, bardzo przychylnej niewierzącym, co niestety otwiera drogę do wiecznej ruiny dla wszystkich.

Widzicie, Czcigodni Bracia, jak My, którzy musimy ze wszystkich sił bronić powierzonego nam depozytu, mamy powody do udręki w obliczu tego ataku, który nie jest herezją, ale syntezą i trucizną wszelkiego herezji, która dąży do podważenia podstaw wiary i zniszczenia chrześcijaństwa.

Tak, aby unicestwić chrześcijaństwo, ponieważ Pismo Święte dla tych współczesnych heretyków nie jest już pewnym źródłem wszystkich prawd należących do wiary, ale wspólną księgą; — dla nich inspiracja ogranicza się do doktryn dogmatycznych, które jednak są rozumiane na swój własny sposób, i niewiele różni się od poetyckiej inspiracji Ajschylosa i Homera. Kościół jest uprawnionym interpretatorem Biblii, ale podlega regułom tzw. nauki krytycznej, która narzuca się teologii i ją zniewala [według modernistów]. Wreszcie w odniesieniu do tradycji wszystko jest względne i podlega zmianom, dlatego też autorytet Ojców Świętych zostaje zredukowany do zera. I wszystkie te i tysiące innych błędów propagują w broszurach, czasopismach, książkach ascetycznych, a nawet w powieściach i opakowują je w pewne dwuznaczne terminy, w pewne mgliste wyrażenia, aby zawsze pozostawić otwartą drogę do ich obrony, tak aby uniknąć otwartego potępienia, a jednocześnie wziąć nieostrożnych w ich sidła.

Dlatego bardzo liczymy również na wasze wysiłki, Czcigodni Bracia, abyście, jeśli w waszych regionach wraz ze swoimi sufraganami zetknęli się z tymi siewcami chwastów, mogli przyłączyć się do walki z nami, informując Nas o niebezpieczeństwie, na które dusze są zdemaskowani, wydając ich księgi Świętym Kongregacjom Rzymskim, a w międzyczasie, korzystając z uprawnień nadanych wam przez Święte Kanony, uroczyście je potępiając, w przekonaniu o najwyższym obowiązku, jaki przyjęliście, aby pomóc Papieżowi w rządzenia Kościołem, zwalczać błąd i bronić prawdy aż do przelania krwi.

Ponadto ufamy Panu, umiłowani synowie, który we właściwym czasie udzieli nam niezbędnej pomocy; a błogosławieństwo apostolskie, o które prosiliście, niech zstąpi obficie na was, na duchowieństwo i lud waszych diecezji, na wszystkich czcigodnych biskupów i wybranych synów, którzy swoją obecnością upiększyli tę uroczystą uroczystość, na waszych i ich krewni; i niech będzie dla każdego źródłem najwspanialszych łask i najsłodszych pociech.