1.IX. bł. Bronisławy, norbertanki z klasztoru zwierzynieckiego
Bronisława była siostrą św. Jacka i Czesława. Urodziła się w r. 1203 w Kamieniu na Śląsku, w księstwie Opolskim. Wychowana pobożnie, zapragnęła iść w ślady braci swych, i całe swe życie poświęcić na usługi Boga i bliźnich. — Pomimo że była bogatą i uśmiechała się jej wygodna i wesoła przyszłość, porzuciła rozkosze ziemskie, i w 16 roku życia wstąpiła do klasztoru PP. Norbertanek na Zwierzyńcu obok Krakowa. Tutaj uboga celka zakonna zastępowała jej dostatki i wygody, w jakie opływała w domu. — Ukochała przede wszystkim pokorę, i w tej cnocie ćwiczyła się ustawicznie. Pochodziła z rodu znakomitego, aby o tern zapomnieć, chciała być ostatnią między siostrami, zapomnianą od wszystkich. Z tego też powodu zajmowała się ręcznymi robotami, spełniając najniższe posługi domowe. „Jak ptakowi do zdrowia potrzebne latanie, tak człowiekowi praca ręczna”, mawiała do sióstr, gdy ją wyręczać chciały w zajęciach domowych. — Zajmowała się też gorliwie nauczaniem dzieci, mówiąc, że Polsce trzeba Boga i oświaty.
Im więcej wykształcone będą niewiasty, tym lepiej spełniać potrafią obowiązki, jakie nakłada na nie Bóg i naród. Niewiasta rozumna uświątobliwia męża, odciągając go z drogi błędu i grzechu na drogę obowiązku i cnoty — a dziatki wychowuje w pobożności i karności na pożytecznych członków społeczeństwa. — Po pracy rozmyślała zawsze mękę pańską, aby lepiej zrozumieć wielką miłość Chrystusa dla ludzkości i zachęcić się do większego umartwienia. Często udawała się na wzgórze Sikornik, i tu w samotności zatapiała się w pobożnym rozmyślaniu. Widywano ją nieraz, jak w zachwyceniu ducha uniesioną była w powietrze. W zakonie przeżyła lat 40 pracując nad własnym udoskonaleniem i pracując dla drugich. W r. 1259 czystą duszę oddała Boga. — U jej grobu działy się liczne cuda, więc papież Grzegorz XVI. zaliczył ją w poczet błogosławionych r. 1839.
Punkta do rozmyślania.
Życie zakonne twarde jest i nie każdy potrafi spełnić rozliczne obowiązki, jakich wymaga reguła. Kto nie czuje w sobie powołania i nie ma tak wielkiej pokory, jak błog. Bronisława, ten niech nie wstępuje do zakonu. I w zakonie oprócz troski o własne uświątobliwienie można pożytecznym być bliźnim, spełniając dla nich rozmaite posługi.
Miłość Boża, gdy wzywa człowieka do zakonu, zagrzebuje go niejako w grobie pokory i posłuszeństwa, ukrywa go przed światem i zachowuje do zmartwychwstania w życiu lepszym! „Albowiem jesteście umarli, a żywot wasz skryty jest z Chrystusem w Bogu.“ (Kolos. 3.)
Modlitwa kościelna
Panie Jezu Chryste, który na pokornej drodze Krzyża Twego serca wiernych podnosisz ku sobie, spraw miłościwie, abyśmy za przykładem błogosławionej Bronisławy, po nędzach doczesnego życia, zasłużyli sobie być uczestnikami chwały Twojej, który żyjesz i królujesz Bóg na wieki wieków. Amen.
L I T A N J A ku czci BŁOGOSŁAWIONEJ BRONISŁAWY
Norbertanki
Zakonnicy klasztoru zwierzynieckiego
Patronki Polski.
(Do prywatnego odmawiania.)
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson!
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas!
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami!
Duchu Święty Boże, zmiłuj się nad nami!
Święta Trójco jedyny Boże, zmiłuj się nad nami!
Święta Maryjo módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko, módl się za nami.
Święta Panno nad pannami,
Błogosławiona Bronisławo, módl się za nami.
Oblubienico Pana Jezusa,
Służebnico wierna Najśw. Maryi Panny,
Córko czcigodna św. Norberta,
Różo wonna w Zakonie norbertańskim,
Chlubo i strażniczko klasztoru zwierzynieckiego,
Profesko Zgromadzenia zwierzynieckiego,
W młodym wieku na służbę Bogu się oddająca,
Pochodnio przed tronem Boga gorejąca,
Serce Boże rozweselająca,
Pogardzicielko światowej próżności i doczesnej wielkości,
Pogromicielko szatana,
W rozmyślaniu pobożnym ku niebu się wzbijająca,
Miłośnico Ran Chrystusowych,
Krzyże i utrapienia chętnie dla Boga znosząca,
Obrazie cierpliwości,
Przykładzie wstrzemięźliwości życia,
Miłośnico ubóstwa,
Lilio czystości,
Zwierciadło ochotnego posłuszeństwa,
Wzorze najgłębszej pokory,
Mistrzyni cnót znamienitych,
Opiekunko do Ciebie się uciekających,
Opiekunko sierót i dusz w czyśćcu cierpiących,
W utrapieniach i nieszczęściach osłodo,
Uzdrowienie chorych,
Przyjaciółko Ciebie szczerze miłujących,
Doznana obrono ludu krakowskiego,
Patronko Królestwa Polskiego,
My grzeszni przez Ciebie Pana Boga prosimy, przyczyń się za nami.
Przez świątobliwość życia Twego, uproś nam życia świątobliwego zamiłowanie.
Przez głęboką pokorę Twoją, uproś nam wzgardę próżności światowych.
Przez obfitość łask Boskich Tobie udzielonych, uproś nam odpuszczenie grzechów i zbawienie duszy.
Przez obecność Boga przy Twojej śmierci, uproś nam obecność Boga w godzinę śmierci naszej.
Przez szczęśliwą śmierć Twoją, uproś nam skonanie dobre i śmierć w łasce Bożej.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Módl się za nami błog. Bronisławo,
Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusa Pana.
MÓDLMY SIĘ:
Łaskawy i wszechmogący Boże, wieczna słodyczy Ciebie kochających; dzielna tarczo nadzieję w Tobie pokładających, korono panieńskiej czystości, proszę Cię przez zasługi i przyczynę błogosławionej Bronisławy, służebnicy Twojej, nie gardź naszym najpokorniejszym błaganiem, a broń nas od zguby wiecznej, jaką nam nieprzyjaciel dusz ludzkich zgotować usiłuje. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Modlitwa o cnotę czystości.
Nieskażonego panieństwa miłośniku, wielki i miłosierny Boże, któryś bł, Bronisławę miłością Twoją i niebieskimi darami hojnie obsypać raczył, użycz nam łaski, prosimy Cię pokornie, abyśmy, którzy rozpamiętywamy i głosimy Jej znakomite zasługi, w czystości i miłości ku Tobie naśladować Ją umieli. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
wersja PDF do druku >>>>>>>>>>>>>>>>>
