Śś. Męczennicy z Gorkum – grupa dziewiętnastu katolickich męczenników, którzy zostali zamordowani 9 lipca 1572 r, ze względu na swe przywiązanie do papiestwa i wiarę w obecność Chrystusa pod Postaciami Eucharystycznymi w holenderskim mieście Gorkum.

W czerwcu 1572 r. kalwini odebrali z rąk hiszpańskich Dordrecht i Gorkum w Holandii. Uwięzili wówczas mieszkających w Gorkum franciszkanów: gwardiana Mikołaja Picka, wikarego domu Hieronima z Weert, Teodoryka Endem z Amersfoort, Nikazjusza Jonsona z Heeze, Willada z Danii, Gotfryda z Melveren, Antoniego z Weert, Antoniego z Hoornaert i Franciszka Roye z Brukseli, a także braci zakonnych: Piotra z Asche i Korneliusza Wijk z Dorestat. Uwięziono również księży diecezjalnych: Leonarda Vechela z Hertogenbosch i jego wikarego Mikołaja Janssena, nazywanego Poppelem. Po nich uwięziono Godfryda van Duynsen – kapłana, który duszpasterzował w swym rodzinnym mieście, oraz Jana Lenartza, augustianina, ojca duchownego mniszek gorkumskich.
Pojmanych zakonników i Xięży torturowano, namawiając do wyrzeczenia się wiary katolickiej. Kalwini uwięzili jeszcze dominikanina Jana z Kolonii, pobliskiego proboszcza, który – gdy usłyszał o uwięzieniu franciszkanów – chciał udzielić im sakramentów. Do aresztu trafili także norbertanie Jakub La Coupe i Adrian Jansen oraz ksiądz Andrzej Wouters z Heynoord.

Po torturach w więzieniu w Gorkum męczennicy zostali przeniesieni do Brielle. Po drodze pokazywano ich ciekawskim, którzy stali przy trakcie, pobierając opłatę pieniężną. W Brielle urządzono przesłuchanie. Próbowano wymusić na więźniach odstępstwo od wiary w prawdziwą obecność Chrystusa w Eucharystii i prymat papieża w Kościele. Wstawiali się za nimi mieszkańcy Gorkum. Proszono o interwencję księcia Wilhelma Orańskiego, który nakazał uwolnienie księży i zakonników. Pomimo tego Willem II van der Marck, przywódca kalwinów, kazał wszystkich powiesić. Mordu dokonano 9 lipca 1572 r. w spichlerzu przy klasztorze św. Elżbiety, byłej siedzibie augustianów. Ciała zabitych zostały poćwiartowane. W nocy z 10 na 11 lipca wrzucono je do dwóch wykopanych dołów i zasypano.
W 1615 r. ciała 19 męczenników odnaleziono i przeniesiono do kościoła franciszkańskiego w Brukseli. Męczennicy z Gorkum zostali otoczeni kultem zaraz po śmierci; za ich przyczyną miały miejsce liczne cuda. Do kultu publicznego wystawiono je 22 czerwca 1616 r. Zostali beatyfikowani przez papieża Klemensa X w Rzymie 24 listopada 1675 r. Kanonizacji dokonał Pius IX dnia 29 czerwca 1865 r.

Deus, qui sanctorum Martyrum tuorum Nicolai et Sociorum ejus gloriosum pro fide tua certamen aeternitatis laurea decorasti: concede propitius; ut, eorum meritis et imi tatióne, certantes in terris, cum ipsis coronari mereamur in caelis. Per Dóminum.

Boże! któryś chwalebną za wiarę walkę św. Mikołaja i Towarzyszów Jego wynagro­dzić raczył nieśmiertelną koroną chwały Niebieskiej, spraw, prosimy Ciebie za ich przyczyną, abyśmy na ziemi ich naśladując, dostąpili cząstki chwały, którą Oni już się cieszą w Niebiosach. Amen.