Zmiany liturgiczne Soboru Watykańskiego II odzwierciedlają między innymi błędy doktrynalne Soboru dotyczące:
(1) jedności Kościoła;
(2) ekumenizmu;
(3) wolności religijnej
i (4) kolegialności.
Nowa liturgia jest liturgią ekumeniczną i stara się wymazać wszelkie doktryny, które są wyraźnie katolickie, i przekształcić liturgię katolicką w formę kultu, która nie byłaby obraźliwa dla żadnego protestanta. Jest to kult skoncentrowany na człowieku, pozbawiony wszelkiej symboliki nadprzyrodzonej.
Ordo Missae Pawła VI jest złą dyscypliną liturgiczną, ponieważ:
- zawiera heretycką definicję Mszy św;
- został skomponowany w wyraźnym celu stworzenia ekumenicznej liturgii, przyjemnej dla protestantów, pozbawionej katolickich prawd dotyczących kapłaństwa, Świętej Ofiary Mszy i Rzeczywistej Obecności Chrystusa w Świętej Eucharystii;
- został skomponowany z pomocą i wkładem sześciu protestanckich ministrów, co pokazuje heretyckiego ducha, w jakim został wymyślony i sformułowany;
- jego autorzy systematycznie usuwali z modlitw i lekcji doktryny, które byłyby obraźliwe dla heretyków;
- naucza, zarówno poprzez swoje pominięcia, jak i symbolikę i gesty, herezji i błędów dotyczących kapłaństwa, Świętej Ofiary Mszy i Rzeczywistej Obecności Chrystusa w Świętej Eucharystii.
Co więcej, jest ona najprawdopodobniej nieważna z powodu wady intencji, którą powoduje u tego, kto ją celebruje, oraz z powodu, przynajmniej w języku narodowym, bluźnierczej zmiany słów Chrystusa w formule konsekracji. (w usa i Europie zachod. )
z „Vaticanum II, the Pope and the Mass” autorstwa ks. Donalda J. Sanborna
