Św. Karol urodził się w Mediolanie w 1538 roku. W dwudziestym trzecim roku życia został mianowany kardynałem i arcybiskupem Mediolanu. Współpracując ze swoim wujem papieżem Piusem IV doprowadził do końca Sobór Trydencki. Uchwały tego soboru gorliwie wprowadzał w swojej diecezji. Zorganizował pierwsze seminarium duchowne, odbył 16 synodów, niestrudzenie wizytował diecezje. Hojny dla ubogich, w czasie zarazy oddał im wszystko, nawet własne łóżko. Osobiście prowadził procesje pokutne, idąc boso w zgrzebnym worze i dźwigając ciężki krzyż. Zmarł 3 listopada 1584 roku.
Ecclésiam tuam, Dómine, sancti Caróli Confessóris tui atque Pontíficis contínua protectióne custódi: ut, sicut illum pastorális sollicitúdo gloriósum réddidit; ita nos ejus intercéssio in tuo semper fáciat amóre fervéntes.
Osłaniaj, Panie, swój Kościół nieustanną opieką świętego Karola, Twojego Wyznawcy i Biskupa, a jak jemu gorliwość pasterska przyniosła chwałę, tak niech jego wstawiennictwo zawsze rozpala w nas miłość ku Tobie.
Św. papież Pius X, w roku 1910 wydał encyklikę „Editae saepe” na cześć Św. Karola Boromeusza, w 300 lecie jego Kanonizacji.
